29 Maart 2010

Ons gezinnetje compleet ...

Terug op Belgische bodem, man wat doet dat deugd !

Onze laatste vlucht zit er op. Het was nog een lastig

laatste duwtje, maar we mogen niet klagen, Thor heeft zich

voorbeeldig gedragen, ondanks al het nieuws die hij

onderweg zag en mee maakte. Dat manneke was overweldigd,

grote vliegtuigen, de luchthavens, ...

En dan dat geweldig ontvangstcomité die op de luchthaven

klaarstond. Het was een heuse "Thor - fanclub".

Leuk om zo te mogen thuiskomen, iedereen van harte

bedankt om op deze manier Thor welkom te heten !

Ondertussen zoeken we hier thuis onze

weg in ons "nieuw" leventje...

Het is wat wennen, maar het lukt al bij al vrij vlot. Thor

voelt zich al goed thuis, wonderwel na slechts 2 dagen.

En ook met ons hondje Ghust is hij al beste vriend.

24 maart 2010

We Keren terug ... Home Sweet Home ...

Vandaag hebben we een dag vol spanning achter de rug.
Deze ochtend konden we naar de ambassade gaan voor het visum van Thor. We hadden al een afspraak om 10u10, we waren er al een kwartier op voorhand zodat we ruim de tijd hadden om het aanvraag formulier in te vullen.
De bediende aan de balie wist ons te vertellen dat, indien de erkenning vanuit België vroeg genoeg binnen kwam (hier in Almaty is het 5uur later hé), dat we nog dezelfde dag Thor zijn visum konden afhalen en dan die nacht nog de vlucht naar huis konden nemen.We vertrokken terug naar het appartementje en hoopten op een vlotte afhandeling van de documenten... Fingers Crossed...

Deze namiddag dan, na Thor zijn middagdutje, besloten we een wandeling te maken, het was schitterend lenteweer !
We gingen naar het park, vlakbij de ambassade, zo waren we niet veraf. Moest de telefoon rinkelen dat zijn visum klaar was konden we dit onmiddellijk afhalen.
Helaas iets na 16u nog geen nieuws... en we besloten richting appartement te vertrekken en er ons bij neer te leggen dat we deze nacht niet konden vertrekken.
Halverwege de terugwandeling: telefoon !
Het adoptiebureau om ons mee te delen dat de erkenning binnen was en indien we ons haastten waren we misschien nog op tijd om Thor zijn visum af te halen.
Papa vertrok als een hazewind, mama erachteraan met de buggy en Thor.
Helaas eenmaal aangekomen (uitgeput!) waren we te laat ...
De verantwoordelijke die de visums uitdeelt was maar aanwezig tot 16u30 en het was...16u35
Balen is dat !!!! op de valgreep gemist...Daar konden we nu eens niets aan doen, de wet van Murphy zeker...?

Gevolg, de vlucht van deze nacht kunnen we niet meer halen... Helaas.
We hebben deze gelukkig kunnen wijzigen en keren terug op zaterdag 27 maart.
Onze vlucht: LH4572
Landing: 10u10 in de voormiddag.
Wat zullen we blij zien vrienden en familie terug te zien!!! Iedereen is welkom :-)

Morgen gaan we opnieuw naar de ambassade met Thor om zijn visum af te halen. Nu kunnen we alles klaarmaken om de reis aan te vatten.
We kijken enorm uit naar onze thuiskomst met ons drietjes !!!!

Tot binnenkort !

Groetjes van ons 3-tjes!!!

18 maart 2010

Hallo bloggers,

Hier zijn we nog eens, we kunnen nog steeds niet op onze blog, dus terug via thor's meter.
Naar het schijnt worden er in Kazachstan verschillende sites geblokkeerd, waaronder vermoedelijk ook de blogs ... Och ja, zo gaat het ook, zij het via een omweg ...

Met ons drietjes gaat alles prima!
Thor voelt zich al erg vertrouwd bij zijn mama en papa. Samen hebben we al vele mooie momenten beleefd.
Eén daarvan is zijn eerste stapjes alleen ... Sinds een paar dagen lukt het al om vlotjes enkele stapjes alleen te zetten. Mama of papa moeten natuurlijk in de buurt blijven, want hij trekt zich alleen op en na een paar stapjes verliest hij zijn evenwicht met het gevolg dat hij neervalt.
Pijn doet het blijkbaar niet want hij heeft er meestal volop plezier in! Vaak zijn wij meer ongerust dan hij! Alle begin is moeilijk hé.

Gisteren was het hier prachtig weer, vollop zon (22 graden), ideaal voor een terrasje ..
Leuk zoiets te kunnen doen met ons drietjes.
Vandaag is het hier echter terug omgekeerd. Regen, smeltende sneeuw en zo'n 8 graden. Het contrast kan hier groot zijn!

Op een miezerige dag als deze denk je natuurlijk wel meer aan onze terug reis naar onze vertrouwde stek: THUIS
Helaas lukt onze terug reis niet op 20 maart zoals voorzien. We hopen om donderdag 25 maart te kunnen landen in zaventem. Normaal zou dit moeten haalbaar zijn. We houden jullie in elk geval op de hoogte.

Vele groetjes van ons drietjes

13 maart

Hallo belgië,

Sorry dat we onze blog niet meer zo vaak kunnen updaten want we kunnen hier in almaty niet meer inloggen op de blog.Daarom hebben we gevraagd aan meter ellen om dit berichtje te plaatsen en onze taak daarin over te nemen tot we terug thuis zijn.
Deze week is oma naar huis vertrokken en is papa aangekomen in almaty. Het was een blij weerzien en tegen de verwachting in heeft thor geen probleem gemaakt van deze verandering. Toen hij s morgens wakker werd haalde mama hem uit zijn bed en wanneer hij papa zag keek hij wel even vreemd maar ging daarna onmiddelijk aan de slag met zijn gewone doen. Papa gaf hem zijn fles en thor was aan hem verkocht. (iemand die hem eten geeft is zijn beste vriend)
We zijn al verschillende keren kunnen gaan wandelen met hem, zowel met de buggy als in zijn draagzak. Hij brabbelt de hele weg door tegen jan en alleman en wanneer we in de supermarkt zijn smakt hij naar alles wat voeding is.
Wanneer we terug naar huis kunnen keren weten we helaas nog niet. We houden jullie op de hoogte van zodra we meer weten. We hopen op de 20 ste maart maar sluiten niet uit dat het in de loop van de week daarop wordt.

Groetjes van ons drietjes uit almaty

6 Maart 2010

Twee dikke vrienden ...

Ja, zo kunnen we dit duo wel
noemen, Thor en mama...
Ongelooflijk hoe snel die band groeit
tussen hun tweetjes. En ook met oma
lukt het zeer goed. Ik hoor hen dagelijks
en volg hen ook wat via het internet, en
het is opmerkelijk hoe snel dat manneke
evolueert. Amai ! Het wordt tijd dat ik bij hen
ben, want ik heb zo de indruk dat ik al
zoveel gemist heb...
die eerste spontane knuffel met mama,
een (poging tot een) zoen, zijn eerste
wandeling naar buiten, ...
Dat zegt veel over hoe ze het stellen hé...
Natuurlijk zijn er bij al die "ups" ook wel eens "downs",
hij heeft regelmatig eens kuren om te gaan slapen in
de namiddag, en dan heb je best oordopjes bij de hand !
Bij etenstijd kan het voor hem niet vlug genoeg gaan
en ook alles wat niet mag, blijkt voor hem toch
zooooo interressant ! Maar dat hoort erbij zeker...
Het is in elk geval boeiend om hem bezig te zien,
en vooral ook vermoeiend zo te horen, want s'avonds
vallen ze alle uitgeput zonder problemen in slaap...

Deze week is het "aflossing van de wacht" en reis ik
naar Almaty, terwijl Marie haar ma terug keert.
Dat we maar vlug enkele dagen verder zijn.
We houden jullie op de hoogte wanneer ik aangekomen ben.

26 Februari 2010

Wat nieuws over ons klein manneke ...

Met Thor en de mama gaat alles prima,

die eerste dagen waren wat wennen, maar

ze blijken stilaan goed hun weg te vinden.

Het is een actief bazeke, volop op verkenning

in die nieuwe, grote wereld...

eten gaat prima, je moet zeker niet proberen

om hem een maaltijd te laten over slaan,

anders is het "kot" te klein ! Sedert een tweetal

dagen begint hij ook ferm rond te kruipen, met

als gevolg dat je ogen te kort komt, in een oogwenk

zit hij in de kasten, en lichtschakelaars aan/uit doen

vind hij toch zo leuk...

Het is ongelooflijk hoe snel dat manneke naar Marie

toe groeit, en met oma is hij ook al beste vriend.

Wanneer het weer het toe laat, gaan ze af en toe ook

eens op wandel, in het begin was hij wat weigerachtig

in de buggy, en als de rit te lang duurde, liet hij dat

wel merken, een huilbui bleef dan niet lang op zich

wachten. Ondertussen gaat dat al stukken beter, en

dommelt hij zelfs al eens in slaap...

Prachtig om dat manneke bezig te zien,

(voor mij, Thomas, helaas wel via skype voorlopig)

je zou dit voor geen geld ter wereld meer

willen missen !

21 Februari 2010

Ons zoontje heeft het weeshuis verlaten !

Vrijdag is Marie terug vertrokken naar Almaty,
samen met haar ma. Het was de bedoeling dat ze
dan nog een dagje in Almaty rustig konden vertoeven,
wat boodschappen doen, ... zodat ze maandag dan Thor
uit het weeshuis kunnen gaan halen.
Maar dat is eventjes anders gelopen...
ze houden daar graag van verrassingen,
en dit was er eentje die heel positief was...
Toen ze in de luchthaven aankwamen, kregen ze te
horen dat ze zaterdag voormiddag reeds naar het
weeshuis mochten en hem mee mochten nemen !
Als dat geen leuke aankomst was in Almaty, dan
weet ik het ook niet meer ! Amai, alle hens aan dek
om nog het een en ander voor te bereiden,
en van dat rustig kuieren in Almaty is er uiteraard
niks in huis gekomen, al was dit voor Marie en haar
ma uiteraard geen ergernis !
Ik wou dat ik reeds bij hen kon zijn, ik (Thomas) blijf
nog eventjes en Belgie achter, maar sta te popelen
om hen na te reizen, ondertussen volg ik alles via
internet, en probeer ik ook jullie wat op de hoogte
te houden via de blog.
Voor de rest kan ik jullie vertellen dat ze het ginds
heel goed stellen, het is wat wennen, maar ze
vinden hun weg wel. Ook Thor gaat vrij goed om
met de aanpassing, en blijkt zijn mama en oma
al behoorlijk goed te verkennen. Een iets moet ik
wel al klaar leggen in mijn koffer, lichte (!) kleding
voor binnen, want in het appartement blijkt het
verschrikkelijk warm te zijn, en een thermostaat
kennen ze daar niet hè. Maar enfin, als dat maar
het enige is, ik kan niet wachten om te vertrekken !

In premiere, nog wat discreet : Ons zoontje Thor !






Tot gauw met meer nieuws !

7 Februari 2010

Terug in ons belgenlandje...

Hallo iedereen, sinds gisteren zijn we terug in het land.
Terug thuis van een drukke, vermoeiende week...
Maar het is het resultaat dat telt, en dat loont hé !
Toen we gisteren dachten dat we veilig en wel terug
thuis waren, werden we toch nog even opgeschrikt
tijdens onze landing. We kregen te maken met
een "touch and go" zoals de piloot ons achteraf vertelde.
De landingssnelheid van het vliegtuig was te hoog, en
net toen we de grond raakten met de achterwielen van
het vliegtuig, gingen de motoren terug vol gas open,
en schoten we terug de lucht in, steil naar omhoog !
Een attractie in een pretpark is er niks bij, vergeleken
met dit ! De piloot stelde ons gerust, en zei ons dat ze
voor zo'n situaties getraind zijn en dat er geen enkel
moment een gevaar was, maar op het eigenste moment
breekt het angstzweet je wel even uit hoor !

Enfin, eind goed al goed en ondertussen zitten we hier nu
weer rustig in de zetel, en gaat alles hier zijn gangetje weer...
Onze gedachten dwalen o zo vaak af naar onze kleine Thor,
wetende dat onze volgende reis naar Kazachstan meteen ook
de belangrijkste is. We kunnen niet wachten om hem bij ons
te hebben...
Tot binnenkort, Little Kazach dream !

5 Februari 2010

GESLAAGD !!!

Deze morgen rechtbank gehad. Nerveus... ja wat wil je...
Eén van de belangrijkste dagen van ons leven..
Na enkele stressmomenten en verschillende vragen
van de rechter werd er een besluit genomen.
We worden officieel mama en papa van ons zoontje Thor !
De zitting is prima verlopen, alles verliep correct en ernstig
onder leiding van de vrouwelijke rechter.
We zijn opgelucht dat we eindelijk zo ver staan.
In normale omstandigheden vertrekt marie samen met
haar ma binnen twee weken terug naar almaty om
hem op te pikken uit het weeshuis. Uiteraard moeten we
nog enkele weken met hem in almaty verblijven tot alle
documenten in orde zijn. Tegen dan is thomas daar ook.

Bedankt voor alle steun die we tot hiertoe kregen van
iedereen.
We houden jullie verder op de hoogte

4 Februari 2010

Rechtbank uitgesteld...

Na een lange en vermoeiende vlucht van bijna
2 dagen zijn we uiteindelijk toch aangekomen
in almaty. we hebben verschillende keren vertraging
gehad door het winterweer en wanneer we uiteindelijk
met het vliegtuig boven almaty cirkelden, kregen we van
de piloot te horen dat we niet konden landen vanwege
de dikke mist, resultaat was terugvliegen naar astana
en daar wachten op een volgende vlucht in beter weer
naar almaty... na bijna een dag extra is dit dan gelukt...

Eenmaal in ons hotel aangekomen, kregen we te horen dat
onze rechtzitting verplaatst werd naar vrijdag in plaats
donderdag.
We houden jullie op de hoogte...

27 Januari 2010

Hier zijn we nog eens ! En met nieuws...
Vandaag telefoon gekregen van onze adoptiedienst.
Volgende week is er rechtbank gepland. Terug een stap
dichter bij de thuiskomst van ons zoontje.
We hoeven niemand uit te leggen hoezeer we dat manneke
missen, dus dat telefoontje deze namiddag was een
aangename afsluiter van de dag...
Nu is het natuurlijk weer even stressen, morgen naar de
ambassade voor de visum's, nog eens grondig ons dossier
doornemen, en ons wat voorbereiden op die belangrijke
dag : de rechtbank !
Daarna nog de koffers pakken en we zijn klaar om
te vertrekken...
Duim met ons mee voor een positieve uitspraak !

Wordt vervolgd...

8 Januari 2010

Home sweet home...

Gisteren zijn we na een lange maar goede
vlucht terug thuis.
Het doet goed om terug in die vertrouwde omgeving
te zijn, al is dit natuurlijk met een dubbel gevoel...
Het is weer wennen om in het ritme van thuis te geraken,
en geen bezoeken meer te hebben aan ons zoontje,
daarnaast al die vrije tijd, wandelen, rustig een koffietje
gaan drinken, shoppen, ...
Onze gedachten zitten zo vaak bij dat klein manneke, je bent zo
ver weg van ons, maar in ons hart is hij zo dichtbij...
We missen je nu al zo erg !
Ondertussen is er thuis al een plaatsje volledig gewijd
aan Kazachstan en Almaty, het thuisland van
"our little kazach dream" . Zo is hij nooit veraf !

6 Januari 2010

Afscheid...

Ons laatste bezoekje aan ons zoontje zit er op...
Deze voormiddag hebben we nog eens 2 uurtjes
intens kunnen genieten van dat kereltje, we
blijven het herhalen : het is toch een schatje !
Met spijt in het hart moesten we afscheid nemen,
terwijl hij volop actief aan het spelen was...
Op naar de 2e periode : rechtbank...
Iedereen duimen hé voor ons, dat we hem
spoedig mogen weerzien !
We vertrekken deze nacht naar de luchthaven om de
vlucht te nemen rond 04h40min. Normaal landen we
dan morgen in de loop van de voormiddag.

4 Januari 2010

Hallo,

Hier zijn we weer ! Sinds gisteren hadden we geen internet
meer op ons appartement, onze Ducat internet-card was op,
vandaar geen nieuws... maar nu zijn we volle bak terug !
Helaas kunnen we jullie niks vertellen over bezoeken aan
ons zoontje in het weeshuis, want er waren er geen...
Feestdagen hé :-)
Maar morgen staan we daar terug, en geen moment te vroeg,
we missen da manneke zo, amai wat zal dat geven als we
terug thuis zijn...
Ondertussen hebben we ons toch weten bezig te houden,
gisteren zijn we (samen met ander adoptiekoppel) naar een
winkelcentrum (Ramstore) geweest en hebben we er
lekker kunnen eten, zo lekker zelfs dat we gewoon
nog een 2e portie gevraagd hebben ! Belgen eten graag hé !
Daarna hebben we een museum bezocht dat vlakbij lag.
Interressant om eens wat te weten te komen over
de geschiedenis van Kazachstan.
Vandaag hebben we dan een wandeling gemaakt naar
het circus, en dat zag er veelbelovend uit, gigantisch groot
in vergelijking bij ons, tot we aan de ingang hoorden : volzet !
Jammer, want daar hadden we nu echt zin in, naar het schijnt
is dit hier echt de moeite... Nuja, volgende keer beter...
Daarna gaan eten naar de "entrecote", een grillrestaurant,
en ook daar hebben we lekker gegeten, we beginnen de goede
restaurantjes te vinden...

1 januari 2010

Gelukkig nieuwjaar !!!

De beste wensen aan iedereen en een spetterend 2010 toegewenst !
Wij hebben de overgang van oud naar nieuw hier goed overleefd,
ja je hoort het goed : overleefd...
Want feesten, dat kunnen ze hier hoor !
In de vooravond van oud naar nieuw zijn we samen met
nog een ander adoptiekoppel iets gaan eten in een russisch
restaurant, lekker en gezellig...
Nadien was het richting het appartement, want we werden
aangeraden niet te laat op straat te blijven...
en inderdaad, zo iets voor middernacht was het alsof de stad
gebombardeerd werd ! Overal vuurwerk ! Wat een spektakel,
nooit gezien, iedereen (jong en oud) kwam op straat en vanuit alle
hoeken werd er vuurwerk afgeschoten. En niet voor een half uurtje
zoals bij ons thuis, maar tot in de vroege ochtend...
Ook op verschillende plaatsen hoorde je muziek, zingende mensen, ...
Veel geslapen hebben we dus niet, en dan kun je wel raden wat
we vandaag op 1 januari gedaan hebben...

Een unieke ervaring is het in ieder geval wel geweest, 1 januari 2010
zal ons eeuwig bijblijven, hier in Kazachstan (Almaty), op enkele straten
verwijderd van ons klein manneke in het weeshuis...
Ongelooflijk hoe dat ventje al in ons hart opgenomen is... hadden we je nu
al maar bij ons...