27 Januari 2010

Hier zijn we nog eens ! En met nieuws...
Vandaag telefoon gekregen van onze adoptiedienst.
Volgende week is er rechtbank gepland. Terug een stap
dichter bij de thuiskomst van ons zoontje.
We hoeven niemand uit te leggen hoezeer we dat manneke
missen, dus dat telefoontje deze namiddag was een
aangename afsluiter van de dag...
Nu is het natuurlijk weer even stressen, morgen naar de
ambassade voor de visum's, nog eens grondig ons dossier
doornemen, en ons wat voorbereiden op die belangrijke
dag : de rechtbank !
Daarna nog de koffers pakken en we zijn klaar om
te vertrekken...
Duim met ons mee voor een positieve uitspraak !

Wordt vervolgd...

8 Januari 2010

Home sweet home...

Gisteren zijn we na een lange maar goede
vlucht terug thuis.
Het doet goed om terug in die vertrouwde omgeving
te zijn, al is dit natuurlijk met een dubbel gevoel...
Het is weer wennen om in het ritme van thuis te geraken,
en geen bezoeken meer te hebben aan ons zoontje,
daarnaast al die vrije tijd, wandelen, rustig een koffietje
gaan drinken, shoppen, ...
Onze gedachten zitten zo vaak bij dat klein manneke, je bent zo
ver weg van ons, maar in ons hart is hij zo dichtbij...
We missen je nu al zo erg !
Ondertussen is er thuis al een plaatsje volledig gewijd
aan Kazachstan en Almaty, het thuisland van
"our little kazach dream" . Zo is hij nooit veraf !

6 Januari 2010

Afscheid...

Ons laatste bezoekje aan ons zoontje zit er op...
Deze voormiddag hebben we nog eens 2 uurtjes
intens kunnen genieten van dat kereltje, we
blijven het herhalen : het is toch een schatje !
Met spijt in het hart moesten we afscheid nemen,
terwijl hij volop actief aan het spelen was...
Op naar de 2e periode : rechtbank...
Iedereen duimen hé voor ons, dat we hem
spoedig mogen weerzien !
We vertrekken deze nacht naar de luchthaven om de
vlucht te nemen rond 04h40min. Normaal landen we
dan morgen in de loop van de voormiddag.

4 Januari 2010

Hallo,

Hier zijn we weer ! Sinds gisteren hadden we geen internet
meer op ons appartement, onze Ducat internet-card was op,
vandaar geen nieuws... maar nu zijn we volle bak terug !
Helaas kunnen we jullie niks vertellen over bezoeken aan
ons zoontje in het weeshuis, want er waren er geen...
Feestdagen hé :-)
Maar morgen staan we daar terug, en geen moment te vroeg,
we missen da manneke zo, amai wat zal dat geven als we
terug thuis zijn...
Ondertussen hebben we ons toch weten bezig te houden,
gisteren zijn we (samen met ander adoptiekoppel) naar een
winkelcentrum (Ramstore) geweest en hebben we er
lekker kunnen eten, zo lekker zelfs dat we gewoon
nog een 2e portie gevraagd hebben ! Belgen eten graag hé !
Daarna hebben we een museum bezocht dat vlakbij lag.
Interressant om eens wat te weten te komen over
de geschiedenis van Kazachstan.
Vandaag hebben we dan een wandeling gemaakt naar
het circus, en dat zag er veelbelovend uit, gigantisch groot
in vergelijking bij ons, tot we aan de ingang hoorden : volzet !
Jammer, want daar hadden we nu echt zin in, naar het schijnt
is dit hier echt de moeite... Nuja, volgende keer beter...
Daarna gaan eten naar de "entrecote", een grillrestaurant,
en ook daar hebben we lekker gegeten, we beginnen de goede
restaurantjes te vinden...

1 januari 2010

Gelukkig nieuwjaar !!!

De beste wensen aan iedereen en een spetterend 2010 toegewenst !
Wij hebben de overgang van oud naar nieuw hier goed overleefd,
ja je hoort het goed : overleefd...
Want feesten, dat kunnen ze hier hoor !
In de vooravond van oud naar nieuw zijn we samen met
nog een ander adoptiekoppel iets gaan eten in een russisch
restaurant, lekker en gezellig...
Nadien was het richting het appartement, want we werden
aangeraden niet te laat op straat te blijven...
en inderdaad, zo iets voor middernacht was het alsof de stad
gebombardeerd werd ! Overal vuurwerk ! Wat een spektakel,
nooit gezien, iedereen (jong en oud) kwam op straat en vanuit alle
hoeken werd er vuurwerk afgeschoten. En niet voor een half uurtje
zoals bij ons thuis, maar tot in de vroege ochtend...
Ook op verschillende plaatsen hoorde je muziek, zingende mensen, ...
Veel geslapen hebben we dus niet, en dan kun je wel raden wat
we vandaag op 1 januari gedaan hebben...

Een unieke ervaring is het in ieder geval wel geweest, 1 januari 2010
zal ons eeuwig bijblijven, hier in Kazachstan (Almaty), op enkele straten
verwijderd van ons klein manneke in het weeshuis...
Ongelooflijk hoe dat ventje al in ons hart opgenomen is... hadden we je nu
al maar bij ons...